is de waarde van de grens de prijs waard?
Mijn vader, zijn einde en de lessen in het leven.
Als je mijn socials volgt, als je tot mijn vrienden behoort, dan weet je dat ik heel soms berichten plaats die mogelijk vaag zijn. Dat heeft een reden.
Ik ben bezig om te zien wat vrijheid van meningsuiting is en waar de grens ligt. En hoe ik mijn normen en waarden in kan zetten voor het goede.
Wegens privé-redenen, zoals de ernstige ziekte van mijn vader en zijn heengaan, de corona crisis - wat geen sinecure was als horecaondernemer, en de tot heden curieuze corruptie door onaantastbaar geachte mensen, heb ik me enorm op de achtergrond gehouden.
Zeven jaar
Dit heeft zeven jaar geduurd. Het is nog niet voorbij, maar heeft natuurlijk impact gehad. Het fijne is, dat ik nu levenslessen heb gehad die ik op geen enkele school had kunnen leren. De tijd was ook nodig om het stof te laten neerdwarrelen en te zorgen dat je over tijdsperiodes heen verbanden kan leggen.
De komende zeven jaar kan ik daarom voluit vertellen over wat ik heb meegemaakt. Ik hoop daarbij dat mensen die zich in dergelijke situaties bevinden en zich alleen voelen, steun kunnen vinden. Aan het begin van de afgelopen zeven jaar dacht ik vaak dat mijn casus uniek was en dat ik ergens iets heel ergs gedaan moet hebben in mijn leven waardoor ik dit zou verdienen. Helaas, zo werkt het niet. Wat is de belangrijkste les die ik geleerd heb?
Grenzen
Geef je grenzen aan. Zelfs als die volgens de wet of volgens fatsoenlijke mensen al duidelijk zouden moeten zijn, je moet ze aangeven. Expliciet. De waarde van een grens is namelijk vele malen groter dan de prijs die je er mogelijk voor betaalt.
Omdat iedereen alleen wordt geboren en ook weer alleen terug gaat naar de sterren, blijft het onmogelijk om te begrijpen wat normaal of gewenst is. Niemand heeft een vergelijking, of weet of de familie waar je in opgroeit het goed doet. Geen enkel kind weet of het een kind is, of eigenlijk al rollen en taken op zich neemt, die het helemaal niet hoort te hebben. De geschiedenis zal zich daarom altijd herhalen. Zowel voor iedereen individueel als voor de wereld als geheel. Mensen leren heel moeilijk. De mensheid leert helemaal niets.
Macht, Misbruik en Verantwoording
Als kind zou je eigenlijk heel snel moeten leren wat macht is en wat verantwoording is. En ook wat misbruik is daarvan. Daar heeft een kind meer aan dan bijvoorbeeld te leren dat hij zelf mag bepalen welke gender hij of zij of het wil zijn. Als iedereen van kinds af aan begrijpt wat macht en verantwoordelijkheid is, dan wordt het veel makkelijker om vooruitgang te boeken en een prettige wereld te scheppen. Zeker als je grenzen aan kan geven wanneer er sprake is van misbruik, en je weet dat andere mensen het zullen begrijpen wat je signaleert, waardoor het tijdig gestopt kan worden. Mensen die grenzen niet begrijpen, zijn een gevaar voor het mens zijn.
In de situatie dat mensen als kuddedier liever zich onderdompelen in een groep, die mogelijk richting een ravijn loopt of over halfdode of aangevreten andere wezens heen loopt, kan er nooit sprake zijn van een samenleving die voor iedereen prettig is. Zelfs al besluit de meerderheid richting het ravijn te lopen, dan betekent dat nog niet dat dat de juiste weg is. Om jezelf vrij te voelen van een groep en als je durft om de andere kant op te lopen, waardoor de rest zich mogelijk irriteert omdat je niet “gezellig” meeloopt, is er heel veel moed en lef nodig. En daarnaast veel tijd. Want door niets leer je zoveel als door schade en schande. Van overwinningen leer je weinig immers. Van “verlies” des te meer.
Spoedcursus van een Sterfbed
Hoe zou je nu een spoedcursus kunnen doen om zo vrij mogelijk te kunnen leven? Of hoe zou je je eigen kinderen dergelijke kennis bij kunnen brengen, omdat je hen het beste gunt? En wat zou je dan op die spoedcursus moeten leren? Daar heb ik over nagedacht. En het is eigenlijk heel simpel: leer van de mensen, de meest “succesvolle” mensen, door te lezen wat zij op hun sterfbed zeggen. Deze mensen hebben niks meer te verliezen, en ze hebben feitelijk ook niets meer te winnen. Als individu.
Veel inspiratie kreeg ik van Steve Jobs. De man is zelf niet opgegroeid bij zijn echte ouders. Hij is een adoptiekind. Hij was toch enorm succesvol. Liep vaak een andere kant op dan de kudde. En toch kwam hij in zijn laatste periode van zijn leven, toen hij alvleesklier-kanker had waaraan hij op zijn 56e overleed, tot grote inzichten. Als je dit op je kinderen kan overbrengen, en als je zelf begrijpt wat dit voor je eigen leven betekent, dan maken we een enorme stap als mens.
Zijn laatste woorden waren: “Oh wow, oh wow, oh wow.”
Daarnaast zou hij een laatste essay geschreven hebben. Sommigen betwisten dat. Feit is, dat dit wel heel dichtbij universele wijsheid en inzicht komt, die dus zeker door een grote persoonlijkheid als Steve Jobs neergepend zou kunnen zijn. Dit is zijn laatste verhaal.
Steve Job’s laatste Essay
“Ik bereikte het toppunt van succes in de zakenwereld. In de ogen van anderen is mijn leven het toonbeeld van succes. Maar afgezien van mijn werk heb ik weinig vreugde. Uiteindelijk is mijn rijkdom slechts een feit van het leven waaraan ik gewend ben. Op dit moment, liggend op mijn bed en terugdenkend aan mijn leven, besef ik dat alle erkenning en rijkdom waar ik zo trots op was, zijn verbleekt en betekenisloos zijn geworden in het aangezicht van mijn dood.
Je kunt iemand inhuren om de auto voor je te besturen, geld voor je te verdienen, maar je kunt niet iemand anders je ziekte voor je laten dragen. Materiële dingen die verloren zijn gegaan, kunnen worden gevonden of vervangen. Maar er is één ding dat nooit kan worden gevonden als het verloren is: het leven. In welke levensfase je je nu ook bevindt, met de tijd zul je de dag tegemoet treden waarop het doek valt.
Koester de liefde voor je familie, liefde voor je partner, liefde voor je vrienden. Behandel jezelf goed en koester anderen. Naarmate we ouder worden, en hopelijk wijzer, beseffen we dat een horloge van $ 3000 of een horloge van $ 30 allebei dezelfde tijd aangeeft. Je zult beseffen dat je ware innerlijke geluk niet voortkomt uit de materiële dingen van deze wereld. Of je nu first class of economy vliegt, als het vliegtuig neerstort, ga je ermee ten onder.
Daarom hoop ik dat je beseft dat wanneer je maten, maatjes en oude vrienden, broers en zussen hebt, met wie je praat, lacht, praat, zingt, praat over noord-zuid-oost-west of hemel en aarde, dat dat waar geluk is. Voed je kinderen niet op om rijk te worden. Voed ze op om gelukkig te zijn. Dan zullen ze als ze opgroeien de waarde van dingen kennen en niet de prijs.
Eet je voedsel als je medicijn, anders moet je medicijn eten als je voedsel.
Degene die van je houdt, zal je nooit verlaten voor een ander, want zelfs als er 100 redenen zijn om op te geven, zal hij of zij een reden vinden om vast te houden. There is a big difference between a human being and being human. Slechts weinigen begrijpen dat echt. Je wordt geliefd als je geboren wordt. Je wordt geliefd als je sterft. Daartussenin moet je het zien te redden.
De zes beste dokters ter wereld zijn zonlicht, rust, beweging, dieet, zelfvertrouwen en vrienden. Houd ze in alle stadia in stand en geniet van een gezond leven.”
Laatste Levensfase Vader
De laatste maanden van mijn vader zijn leven vielen samen met de godvergeten covid crisis en bijbehorende lockdowns. Mijn business in de horeca was feitelijk kapot door overheidsingrijpen. Iets wat mensen in loondienst oeilijk kunnen begrijpen. Deze periode maakte mijn handen en hoofd echter vrij om te kunnen helpen met de mantelzorg aan mijn vader in zijn laatste levensfase. Zijn vrouw, mijn geliefde stiefmoeder, deed eigenlijk alles. Zonder na te denken, puur uit liefde en omdat zij mens wilde zijn. Being human. Het heeft ons enorm veel dichter bij elkaar gebracht. Uiteindelijk heeft het zelfs mijn vader en moeder rond mijn vijftigste verjaardag bij elkaar gebracht. Being human.
Mijn vader heeft het essay van Steve Jobs niet gelezen tijdens mijn jeugd. Er was toen nog niet eens een Apple computer. Dat gebrek aan kennis en afstand van het dagelijkse leven heeft zeer veel beurse plekken en erger opgeleverd. Bij mij en bij vele anderen. Maar vooral bij hemzelf. Pas nadat mijn vader ontdekte dat hij iets onder de leden had, leverproblemen, is hij rigoureus gekapt met drank. Dat heeft ons contact hersteld, in het kort, en heeft ervoor gezorgd dat ik in zijn laatste tien jaren de vader heb gevonden die ik altijd gezocht heb. Een groter geschenk bestaat er niet.
Tijdens zijn leven heeft hij zeker vijanden gemaakt, en nog erger, zorgde hij voor aanhoudende roddels en achterklap die hem tot het eind hebben achtervolgd. Zelfs nu nog worden de meest ranzige uitingen gedaan over hem in het openbaar die dan weer door vele schapen die hem nooit ontmoet hebben worden ge-like-ed. Het is misbruik van macht en heeft niets te maken met “being human”.
Mijn vader heeft zich teruggetrokken en grotendeels zijn leven verkleind doordat hij terug ging naar de basis. Zijn vrouw, mij, zijn honden, mijn honden, de echte vrienden, goede familieleden, we hebben allemaal enorm gelachen met hem en begrepen zijn lastige, laatste pad. Hij kreeg genoeg steun. Van mensen die hem niets misgunden. Hij genoot daar enorm van. Die menselijke aandacht, hij zocht het ook op. Het was ware rijkdom. Zelfs over de mensen die de afschuwelijkste zaken over hem openbaarden, omdat er tegenwoordig met slachtoffergedrag veel “liefde” en volgers gescoord kan worden, over hen praatte hij zelfs met liefde. Ik ben geen vader, dus ik weet niet of ik dit zou kunnen. Er valt nog veel te leren.
Toen hij uiteindelijk in volle overtuiging overleed door euthanasie, omdat de pijn niet meer draaglijk was en zijn leven voor altijd gekluisterd aan bed zou zijn, waren zijn vrouw, ikzelf en mijn partner om hem heen. Ik heb een grote baksteen op zijn bed gelegd. Zijn leven was het altijd waard.
Het evangelie naar Johannes 8:7
